Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

carpe diem _ Ζήσε τη στιγμή...



Μουσική/Στίχοι: Διονύσης Κωτσάκης

"Zήσε τη στιγμή στου χρόνου τα παιχνίδια, είναι ο κόσμος δανεικός και τα φιλιά ταξίδια.."

"Ζήσε τη στιγμή , ζήσε μικρό μου αστέρι γιατί το χθες προσπέρασε και το αύριο δεν σε ξέρει.."

" Κάθε φωτιά έχει καπνό
και κάθε δάκρυ πόνο
κάθε φεγγάρι έχει ουρανό
μα εγώ εσένα μόνο .."

"Mικρή&Τριανταφυλλένια"

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Για το blog μας...


8 Ι0υνίου 2008…08 Ιουνίου 2011

Τελικά ο χρόνος είναι που περνάει άλλοτε αργά και άλλοτε γρήγορα ή εμείς οι ίδιοι περνάμε μέσα από αυτόν και αλλάζουμε, μεταμορφωνόμαστε, ταξιδεύουμε από την μια άκρη του εαυτού μας ως την άλλη ψάχνοντας αυτό το κάτι που μας απασχολεί και πολλά ακόμα ερωτήματα που είναι φορές που δεν βρίσκουν απάντηση, αλλά και άλλες που αν λίγο αφεθείς στο χρόνο θα’ρθει από μόνη της..

Πότε πέρασε ο καιρός..για πόσο γρήγορα τρέχει..κανείς μας δεν μπορεί να τον φτάσει..να τον φέρει πίσω.. Μας χαρίζει όμως όμορφες στιγμές και μέσα από τα κείμενα μας..μπορούμε γρήγορα να τον φέρουμε κοντά μας..

Έτσι λοιπόν δημιουργήσαμε το blog μας.. Πως ήμασταν και που είμαστε τώρα… με κοινό μας πάντα την αγάπη για την ποίηση και τη δημιουργία..

Γιατί όμως ξεκινήσαμε να λέμε για το χρόνο ε; Σαν σήμερα πριν 3 χρόνια δημιουργήσαμε αυτό το blogaki… η «Μικρή&Τριανταφυλλένια» και η «Τοσοδούλα» σαν κοινή ιδέα να δημιουργήσουμε κάτι που μας άρεσε και το αγαπούσαμε..πείτε το σαν ένα ταξίδι ή ακόμα περισσότερα μέσα από τις λέξεις, τις φωτογραφίες και την μουσική…για όσα μας δημιουργούν αυτή τη σπίθα ώστε να γράψουμε κάτι..στην αρχή ίσως σ’ ένα πρόχειρο χαρτί σε μια διαδρομή του τρένου, ή σ’ ένα ταξίδι προς κάποιο νησί εκεί πάνω στο κατάστρωμα με ένα δροσερό αεράκι να φέρνει γράμματα ,να ενώνονται, να σχηματίζουν τις λέξεις που η θάλασσα γέννησε…ή εκεί που ο πίνακας είχε γεμίσει αντιδράσεις και είχα χαθεί στις ενώσεις, ένα ένα τα στοιχεία συνέθεσαν κάποιο άλλο προϊόν που εγώ προτίμησα ως πιθανή εκδοχή... δλδ σε κάθε στιγμή που μας δίνει αυτό το ‘κάτι’..το ξεκίνημα..που μας οδηγεί ένα βήμα παρακάτω…

Είναι μεγάλο δώρο η χαρά που παίρνεις όταν μοιράζεσαι τις σκέψεις σου με τόσους ανθρώπους και μέσα από τόσες λίγες λέξεις να μπορούν να σε καταλάβουν και να σε αισθανθούν…

Η 70 μας ανάρτηση σήμερα είναι πάλι ένα μικρό βήμα να πούμε κάτι από μας..να μοιραστούμε κάτι..όπως γράφει και ο αγαπημένος μας Τάσος Λειβαδίτης ‘ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει’..Σας ευχαριστούμε που περνάτε και ζείτε τη στιγμή μαζί μας και κάτι δικό σας αφήνετε και εσείς, και αυτή η αλληλεπίδραση είναι αμφίδρομη..

Κάπως έτσι λοιπόν πέρασε και αυτή η χρονιά..γεμάτη εκπλήξεις..έμπνευση και ατελείωτες στιγμές.. Είναι πολύ σημαντικό να ζούμε ακόμα και το πιο ασήμαντο δευτερόλεπτο που περνάει από δίπλα μας.. γιατί αυτό, μπορεί να είναι εκείνο, που θα μας χαρίσει την πιο γλυκιά στιγμή και την χαριστική ανάμνηση για μια ζωή!!!

Αυτά προς το παρόν..Αναμένουμε για ακόμα περισσότερες στιγμές..στιγμές αληθινές..που ο πρωταγωνιστής τους είναι ο κάθε ένας από μας σ’αυτή την εποχή, σ’αυτή την ζωή…

Καλό καλοκαιράκι με υγεία πάνω απ’όλα να’χουμε!!!

«Μικρή&Τριανταφυλλένια

& τοσοδούλα»